TWEEDE SOCIAAL PLAN VOOR BRUGMANN

Sinds 2008 heeft het ziekenhuis opnieuw een sociaal plan en dat terwijl we nauwelijks het eerste achter de rug hadden.

De directie heeft drie hoofdlijnen vastgelegd:
- minder een beroep doen op uitzendkrachten, overheveling van een deel van het personeelsbestand naar de Stad Brussel of naar het OCMW, de bedrijvigheid verhogen.
Het aantal mensen dat moet vertrekken, raamt ze op zo’n 80 voltijds equivalenten.

Meer dan 30 personen namen hun nieuwe functie bij de stad en bij het OCMW reeds op.
Hebben onze gezagsdragers op het juiste moment de juiste beslissingen genomen?
Na onderzoek van de situatie vinden wij, ACOD, van niet.
Jarenlang al eisen wij de economische en financiële informatie die ons eigenlijk minstens elk kwartaal zou moeten worden voorgelegd.
We krijgen die slechts eens per jaar.
Wij stellen vast dat er gebrek is aan strikte controle, aan gezond beheer en aan een echt strategisch plan.
Onze directie maakte onredelijke keuzes, heeft personeel aangeworven op basis van een overschatte voorbegroting, heeft voordelen in natura (wagen, benzinekaart, gsm, …).
Goed beheer vergt, naar onze mening, een goede organisatie, soepele vooruitzichten op verbetering en verantwoordelijkheid van de kant van de actoren.
Onze huidige directie wil ons beschouwen als een productieve onderneming.
Het gevaar daarvan is dat de kwaliteit van de dienstverlening aan de patiënten in het gedrang komt.
Goed nieuws: de bedrijvigheid stijgt! Maar tegen welke prijs?
In alle diensten van het ziekenhuis doen we de verontrustende vaststelling: we maken een fase van begrotingsinkrimping door. We moeten het even goed doen met minder personeel, eerder dan dat strategische verbeteringen worden doorgevoerd: beter doen met de beschikbare middelen.
De stress en het helse werktempo zorgen ervoor dat het personeel uitgeput is. We stellen vast dat er steeds meer relatieproblemen zijn, dat burn out of andere stressgebonden ziekten (gebrek aan concentratie, vergeetachtigheid)steeds vaker opduiken.
Het is de hoogste tijd dat onze gezagsdragers beslissingen treffen die het personeel opnieuw kunnen motiveren.